بررسی اثر تاکرولیموس بر روی سلول های هرمی قشر مخ موش صحرایی مدل ایسکمی مغزی تجربی

سابقه و هدف: ایسکمی مغزی از مهم ترین عوامل مرگ و معلولیت در جهان است و تاکنون درمان مؤثری برای آن پیدا نشده است. ایسکمی فراگیر و رپرفیوژن متعاقب آن به صورت چشمگیری باعث از بین رفتن سلول های هرمی ناحیه کورتکس مغز می شود. اخیراً استفاده از ایمونوفیلین لیگاندها یک استراتژی مناسب وجدید به عنوان یک عامل نوروپروتکتور مورد ملاحظه قرار گرفته است. از آنجایی که تاکرولیموس به عنوان یکی از ایمونوفیلین لیگاندها باعث محافظت از نورون ها در برابر آسیب های مغزی می شود، در این تحقیق اثر نوروتروفیک این دارو را روی ناحیه کورتکس موش صحرایی ویستار نر مورد بررسی قرار دادیم. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 25 موش به 5 گروه کنترل، ایسکمی، و 3 گروه دارو ( تاکرولیموس یا fk506) گرفته (به میزان های mg/kg 1،3،6) تقسیم شدند. مدل ایسکمی فراگیر مغزی با روش انسداد دو شریان کاروتید به مدت 20 دقیقه القا شد و ریپرفیوژن متعاقب آن صورت گرفت. تزریق دارو در زمان رپرفیوژن و مجددأ به فاصله 48 ساعت بعد انجام شد. یافته ها: ایسکمی به مدت 20 دقیقه باعث کاهش شدید در تعداد سلوهای هرمی کورتکس مغز گردید، ولی بین گروه ایسکمی و گروهی که دارو با دو دوز mg/kg 6 به فاصله 48 ساعت گرفته بودند، تفاوت معنی داری مشاهده شد. در واقع، mg/kg 6 مناسب ترین دوز برای تزریق دارو بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد تاکرولیموس دارای اثر نوروتروفیک بر روی سلول های هرمی کورتکس است و می تواند برای درمان ایسکمی ناشی از آسیب های مغزی مورد استفاده قرار گیرد.